چکورم هرگئجه لای لای سسوین حسرتینی بیرده عومرومده چکم لذت دنیانی

ارسا ل کننده و نویسنده شعر اسماعیل حکمتی  منامن که زحمت ان را کشیدن

تبریک روزمادروروززن به تمامی مادران مهربان وهمسران فداکار

آنالارگونو بوتون آغ بیرچگ،حرمتلی ومهربان آنالارامبارک اولسون

دریادان دریندور کمالون آنا
گورونمَزگوزومه مثالون آنا
هرنه دن گوزه لدورجمالون آنا
گوزلرون اولوبدوربولاغیم منیم
بیلمه دیم جنّتدورقوجاقون منه
گول کیمین گولَردی دودافون منه
چوخ چتین اولوبدی فراقون منه
تتریورغصه دن دوداغیم آنا

نیلورم من سن اولان یئرده گلستانی آنا
لبلرون یاده سالور غنچه ی خندانی آنا
چکورم هرگئجه لای لای سسوین حسرتینی
بیرده عومرومده چکم لذت دنیانی آنا
ای وفامعدنی ای عاطفه لردریاسی
آسمان شرفون اخترتابانی آنا
ایندیده واردی قولاقیمده گوزه ل نغمه لرون
ای گوزه ل گلشنیمون بلبل خوش خوانی آنا

 به بهشت نمیروم اگر تو آنجا نباشی مادر روزت مبارک

 در زیباترین واژه بر لبان آدمی واژه مادر است.زیباترین خطاب مادرجان است.

 مادر واژه ایست سرشار از امید و عشق.واژه ای شیرین و مهربان که از ژرفای جان بر می آید. روزت مبارک مادر

 زن هستی ساز. نظم ده و مهر گستر است سرچشمه ی محبت و الطاف داور است بهر صفا ولطف خدا

 به یاد می اورم لحظه های فراز را که با صدای او اعتبارم می بخشید و لحظه های نشیب را که اعتمادم
به یاد می آورم افرادی افراشته ای را به یاد می اورم مادرم را . . .

 آسودگی از محن ندارد مادر.آسایش جان و تن ندارد مادر.دارد غم و اندوه جگر گوشه خویش ورنه غم خویشتن ندارد مادر

 مادر ای معنی ایثار تو گل باغ خدایی

توی روزگار غربت با غم دل آشنایی

مینویسم از سرخط مادر ای معنی بودن

مینویسم تا همیشه توئی لایق ستودن

 آسمانی پر از ستاره٬دشتی پراز گل٬

                  تقدیم به آنی که بهشت زیر پایش جای دارد

                   به مادرم

                  که مهرش تا ابد در دلم جای دارد.
تو بهترین گل، میان شهر گلهایی تو رنگ آفتابی،

       

         شب که میرسد٬مثل ستاره٬

   کویا مهتابی

 مادر خوبم روزت مبارک

       

۱۳۹۱ سفر ی به چم منامن -یاخشی یاخشی داغلاروندا گزه ردیک قزیل اوزه نی

 

 

اسماعیلین مدرسه خاطرسی

 اولین روز پاییز 1354بود که درکوچه ی روستا بابچه های هم سن وسال خودم بازی می کردم غرق درشوروشوق بازی کودکانه بودم که کسی گوش راستم راگرفت وپیچاند به طرف خودش .باترس واضطراب برگشتم ودیدم خدابیامرز مادربزرگم می باشد .کمی ازترسم ریخت .گفت پسرگلم الان توبایددرمدرسه باشی این جا چه کارمی کنی ؟دستم راگرفت ومراباهمان لباسهای خانه به سوی مدرسه برد ودرِیکی ازکلاس هارابازکردومراهل داد به کلاس.من هم چون چیزی از کلاس ومدرسه ودرس حالی نمی شدم همان ردیف اول روی یکی ازصندلی هانشستم.بعدازدقایقی چشم برگرداندم دیدم همه باترس واضطراب ازمعلم کلاس مرانگاه می کنند وزیرلبی وپنهانی می خندند. قضیه رامتوجه نشدم تااین که معلم کلاس -که ازسپاهیان دانش آن زمان بود- بالحنی تحقیرآمیز وتوهین آمیز گفت این کیه؟وازکجا آمد ؟یک نفرازگوشه ی آخرکلاس بلند شدوباترس ولرز گفت آقا ببخشید پسردایی من می باشد مثل این که اشتباه آمده است.تازه متوجه شدم که دراولین روزاز مدرسه رفتنم به کلاس سوم رفته ام ،ازشما چه پنهان خنده ی خودم هم گرفت اما معلم ازآن هایی نبود که به این راحتی درکلاسش خندید.بالاخره پسرعمه ام آمد ومراازکلاس بیرون آوردوبایک پس گردنی جانانه به کلاس اول آن زمان هدایتم کرد.

نام معلم آن زمان ادیب بود وپسرعمه ام هدایت رحیمی

بخوان،دلت تنگ بشه،چشات پرازاشک بشه .اوخو گل اغلا اولنری یاد ایله

یادبادآن روزگاران یادباد

بدجوری دلم هوای منامین راکرده است، منامینی را ، منامینی هایی که هستند.مخصوصاًمنامینی هایی که زمانی بودند ولی الآن نیستند وآرزومی کنم یک بارهم که شده ، باشندوآن چه راکه تحویل داده ا ندوبرای ماباقی گذاشته اندببینند.آرزو می کنم قربعلی ساقی، نیِ برآمده ازنای گرمش رابه صدادرآورد ودل های افسرده از هجران یارانش را تازه گرداند.آرزودارم علم الله حکمتی یک بارهم که شده سه دری اتاقشان رابازکرده وجلوی آن، روبه قبله، نوای گرم وملکوتی اذانش راسرداده وشاهد صف ملکوتی نمازگزاران آن زمان روستائیانش باشم.آرزودارم میهمان نَقل شیرین وجذاب نازخانم خالا،مستمع خاطرات شیرین ودوست داشتنی مئیی خالاباشیم ودل درپیچ وتاب گیسوان نارخانم خالا گره بزنم ویادشان راگرامی بدارم. آیامی شود یک باردیگردسته ی عزاداری اباعبدالله الحسین«ع» راباسردسته گی گل آقامروتی،حیات اله نظرزاده وباشاه بیت گویی های نجفقلی مهدیزاده وآیت اله عمرانی به سوی دیارباقی مردان وزنان ازدست رفته ی روستایمان به حرکت درآوریم ؟کجاست نوای دلنشین «کسیلدی یارب » سعداله عظیمی ؟کجاست صدای گرم وفراموش نشدنی عزیزاله ساعدی که ازبالاترین قسمت روستا برای صدازدن فرزندش همایون در روستاطنین اندازمی شد؟کجاست مردمحبوب ومهربان ،رفیق شفیق دشت وبیابان، حسن رضایی کمر؟که یک باردیگر مارامهمان خنده های دلربای خودبنماید. کجاست پهلوان منامین زمین؟کجاست یل نامدارطایفه ی شکارچی ها ؟رستم شکارچی ؟کجاست قهرمان جبهه وجنگ؟کجاست غیورمرد خاک ریزهای میدان مبارزه؟ملکعلی عبداللهی ؟دلم برای پنجه های هنرمندپیرولی غلامی تنگ شده است تا باضرب جذاب خود آهنگ شیروان شکسته سی راجانانه برایم بنوازدوعنایت الله عطایی که  باهفت انگشت هنرمند وساحر خوددرساز محلی بالابان هفت نوای محلی پاییزان،ولیجانی،دویمه کرم،یانیق کرم،گوللو قافیه،دوبیتی وقهرمانی  را درجان ودل مشتاقانش طنین اندازکرده وخون رادررگهای یخ زده یارانش به جریان اندازد. بدجوری هوای جمله ی «پیراولاسوز»فرج اله جعفری ،«آی ارسطوی»مشهدقیاس عزیزی

و«پودَرسگِ»گولو خالاراکرده ام .چه شیک پوش وزیباپوش وخوش کلام بود مشهدی جهان!ازهمسایه هایم نگفتم ،فیروزنریمانی مهربان ورئوف ،مشهد آینده ی غُرغُرو اما دل رحم ودلسوز،رفیق وهمراه همیشگی و مهربان سنگ های بزرگ مسجد قدیم مَمَدرضاغلامی.ای کاش میرزاعلی عمرانی بودندوبه احترام ریش سفید وحرمت سن بالای او صلح وآشتی درروستایمان عین گذشته ها جاری وساری می بود. وازمن 10ضرب در100رامی پرسیدندوجایزه ی یک ریالی مرا می دادند تا به روی چشمان منتظرم  می گذاشتم ودرعالم خیال جولان می کردم . وقتی مسجدبزرگ روستارامی بینم به یاد اقبال انامی می افتم که کلام شیرین واستادانه اش درخشت خشت دیوارهای مسجد نفوذ کرده وبه یادگارمانده است.واردمسجد می شوم وروبه رورانگاه می کنم همیشه استاد چوب وتیشه وارّه،مشهدیداله رحیمی رابه یاد می آورم وهنردستانش رادرمنبر قدیمی وزیبای مسجد به نظاره می نشینم، وقتی ترنم زیبای قرآن راازهرکجا وهرکسی می شنوم ناخواسته یاد مشهد صاحبعلی شاد می اُفتم که بیشترسوالات ایشان ازبچه های روستا درموردقرآن وآیات وسوره های قرآنی بود،وقتی صحبت از سخنان طنزآلودوبذله گویی های جذاب می شود به یاد استاد سخنان شیرین ومثل های فولکولوریک ،احسان انامی می افتم،وقتی آرایه ی ادبی اغراق رادرسرجلسات کلاس هایم تدریس می کنم یادسخنان اغراق آمیز واعجاب انگیز ضیغم عزیزی زیوروزینت کلاس هایم می شود ومثال های معروفش راابزارآموزشی کلاسم قرارمی دهم،وقتی چشمان سیاه وآرایش کرده ی زنان ودختران امروزی رامی بینم چشمان معصوم ورنگارنگ  دختران روستایی رابه یاد می آورم که با سرمه های دست ساز نازپری خاله عین تاریکی شب سیاه می شدند وسفیدیشان درمیان تاریکی می درخشیدوجلب نظر می کرد،زمان تدریس نثر دشوارومصنوع ادبی همیشه یادونام مردی از تبارآزادگان منامینی به نام باباکیشی آزادی درذهنم زنده می شود که باقلم آتشین خود متن های بسیارزیباوادبی درعین حال مصنوع ومتکلف برای روستائیان می نوشت که نشان از ذوق وقریحه ی بالای ایشان درادب وادبیات داشت،         

معرفی نکته به نکته روستای منامن با شعری زیبا ودلنشین از اسماعیل

یادش به خیر «کندیم وکندیمین شریف انسانلاری مخصوصا بودنیادان کوچن لری»

گَلبن کیمی داشاسلام وره ردیک

قارانلقن باشن داشن گوره ردیک

دره سیند قاراانجیل درردیک       

یاخشی یاخشی  داغلاروندا گزه ردیک

قزیل اوزه نینده دوشوب اوزه ردیک

قانلی دره اوستو قاسیم کله گی

خلف باغی مشد عمی مین بَلَه گی

اَلَه نیبدی اونوندا دای اَلَه گی

نفسدیده هردن بیریول چکیری

قوجا واختی آلما اَریک اکیری

نازخانیمن دانشماسی گولمه سی

مئیی بی بی آغاج مینوب سورمه سی

نارخانیمن هوروکلو ساچ هورمه سی

شیرین اولدو آراتنگه قوجالدی

خیر الله دان نامرد فلک باج آلدی

مش حسنون داغارچیقی چاخماقی

گولنده آغزینن سویو آخماقی

داوارلارین دالسیجا باخماقی

قوردا خوخو دیین کیشی نجولدو

خزان وردی پرپر اولوندو سولدو

  بهجت خالا کَرمه سینین شاپّاسی

تامام بی نین سیا چوره ک یاپّاسی

بلقیصین پنجه کئشی چاپّاسی

قازانچادا قایماقی یادش به خیر

صبح پیشیره ن قویماقی یادش به خیر

رستم گیلین قوزولاری تکه سی

خارتکه نین بوینوزلوسی یک سی

پورسته نین اوزویاغلی کوکه سی

یاداسالاربایرلاری چم لری

چمده اولان بیره دولو کوملری

زیدی عمی  قاراپوچو قوراندا

عوض دایی جویجَمَه ده دوراندا

مَشَد دایی اوغلاخلاری بوراندا

نولاردی بیر هامی لاری اولئیدی

گولو خالام بولامانی بولئیدی 

     هاردا قالدی مش آیتین کَری سی

   مش عزیزین همایونی فَری سی

سعداله نن زامانیلا شَری سی

   بیلین مئیری نجولدولار نولدولار

          قزیل گول تک نه تئز آچوب سولدولار

یوسوبعلی آلچاق کیشی ای کیشی

بستانلارداسالاردی چوخ های ،کیشی

بیرده گَلَر مگر اونا تای ،کیشی

خورجونون آغوز بوغوزقارپوزو

جیب لری نین دولوب داشان یارپوزو

مش ذبی نین پهلوان تک گزمه سی

آل باغشین گَوَنلری اَزمه سی

زلفعلی نین قاش قاباغن سوزمه سی

خوش گونلرین مَزَلری دادیدی

منامینون آبروسی آدیدی

مش طالبن باغدا تارال قورماغی

فریدونون اونا کله گ وورماغی

باغدا یاتوب صبح بستاندا دورماغی

شب نشین لرچپ چَرَه زی پوسته سی

حیف اولاکی اولدوق هجران خسته سی

اَشرفی نین ناغللاری قصه سی

شادالاردی هامی اوره ک غصه سی

آدلاری دی فقط کتّی لرین حصه سی

نازپری نین سورمه سی یادش به خیر

فیروزون اوسگورمه سی یادش به خیر

بش یوزایلده گوزویولداقالاسان

زلفعلی نی گونده یاداسالاسان

اونا کادو،چوبوق توتون آلاسان

یالواریاخار گور زلفعلی دیری لر

بیرده گَلَر پیرولی لر سیری لر

اینانمازدق مش گل آقا قوجالیب

قوجالیق ،کولگه سین باشینا سالیب

سینّی گئچوب عومورگولی سارالیب

پاخیل فلک اونو بیزدن تئز آلدی

نظر دَیدی ،اونویامان گوز ،آلدی

منظّم بی آلچاخ مهربان خانم

محبتلی اوره ک، ایستی قان،خانم

تاپشراندا آللهنا جان خانم

یوخاری باش دومان توتوب قارالدی

 خرمنلرین رنگی قاچوب سارالدی

 دایم گیلین آغزی یوموق پَله سی

شوکورگیلین قورداقوران تله سی

اوچو لارین داغدا آغور شله سی

قارداشم اُو قانلی دیه ن گونلریم

گونده اُوون اَتین ییه ن گونلریم

   داوارناخیر گلوب پیرده یاتاردی

چوبانلاردا باشن یئره آتاردی

            آخشام چاغی گون کی گئدوب باتاردی

 سورو،سورو کنده گلوب مَلردی

 یازگونونده سزقی یاغیش اَلردی

جورجه نگی اوندا باشا گییردیک

کورپه گلدی آی ننه جان دییردیک

قاتق یاخوب دورموج لری ییردیک

قراولاغی قوووب توتان گونلریم

دیری دیری دورموج اوتان گونلریم

آرابولاغ گوز یاشی تک جوشاردی

یوخاری دا نولاردولوب داشاردی

اولسیدلار کندیمیز چوخ یاشاردی

بیلین مئیری کیم دولدوروب داشلادی

کندی میزین قاراگونون باشلادی

بولاغلارین سویوجوشوب آخاندا

آخوب اوزون دره لره یاخاندا

الآن آدام چشمه سینه باخاندا

اوره ک دولئی گوز یاشالئی دیل آغلی

سوسوز قالان باغچا آغلی گول اغلی

آهای منیم، ائلیم ، اوبام ، قارداشم

کوچوب گئدن وفالی بیر یولداشم

قانادونوب اوره گیمده سیرداشم

دوزه لتمکدن کندین گوزون قاشینی

داشلاوروب سندرمشوق باشینی

گَلون چخاق دَوه بوینو باشینا

اوردان باخاق قارانلقون داشنا

سورمه چکه گ گلین داشی قاشینا

گئچن گوندن عبرت آلوب آغلیاق

هجرت یولون کندیمیزدن باغلیاق